ای کاش می شد باز هم مست میشدم

مستانه ام می شود در این روزهای خیس
حرفم را فقط تو می فهمیدی و بس
یادت هست چقدر قشنگ می خواندی اراجیف مرا
و من از خواندنت مست میشدم
ای کاش می شد باز هم مست میشدم
...
در تمامی لحظه های سکوت به دنبال نو شدن می گشتم
و را هش را در پس خرید احمقانه
نو شدن اجسام ماده
و سبزی برگ و تندی رنگ آتش
و شب
سیاهی که همه را پاک می کند
و سیاهی
رو شنگر تاریکی من
وای که چه تاریکم من
نکند مرده ام
خنده هایم آرامش قبل از طوفان است
و گاهی مرگ
که تاریکتر است از من
مرا صدا می زند
در کنارش روشنتر خواهم بود
...
طفلکی مادرم
فکر می کند خوشحالم
و هستم
تمرین می کنم خوشحالی را
و قلبم که هی فشرده می شود
یادم می آورد که هنوز زنده ام
دلم برای بابایی تنگ شده است
امام زاده طاهر خونم کم شده است
و من خسته تر از آنم که تا آن دور دستها بروم
...
و خدا را شکر میکنم
به خاطر همه چیزهایی که دارم
و همه چیزهایی که ندارم و آرزویش را دارم
و همه چیزهایی که ندارم و آرزویش را هم ندارم
و همه حس قشنگی که گاه گاهی دارم
و همه حس نبودنی که گاه گاهی ندارم
و فقط تو می دانی چه میگویم
بخوان که قشنگ می خوانی
هنوز صدای خواندنت در گوشم هست
برایم بخوان و با قاصدک رو شانه ات روانه اش کن برایم
بگذار تا مست شوم